La katedralo de Regensburgo (germane: Regensburger Dom) estas la plej grava preĝejo de la urbo Regensburgo kaj la katedralo de la samnoma episkopujo. Posedanto de la katedralo ne estas la episkopejo de Regensburgo, sed la federaciero Bavarujo. La preĝejo estas ĉefverko de gotika arĥitekturo en suda Germanujo.
Tuta internalongeco | 86,00 metroj |
Interna larĝeco | 34,80 metroj |
Meznava alteco | 32,00 metroj |
Alteco de la turoj ekde la soklo | 105 metroj |
La konstruaĵo staras sur soklo, kiu superstaris dum sia konstruado proksimume 3,4 metrojn super la ĉirkaŭa nivelo. Nun la soklo altas proksimume 2 ĝis 2,5 metrojn.
Apartaĵo de la katedralo de Regensburgo estas la spaca separado de la pli malnova klostro, kiu ekestis per sudokcidenta translokado kontraŭ la antaŭa romanika katedralo. La historia tereno de la katedrala kvartalo kaj la konstruhistorio, ena strukturo kaj ekipaĵo de la klostro prezentas komplikan duobloklostran strukturon ege maloftan.
Atestanto de romanika antaŭa konstruaĵo estas eĉ nun turo ĉe la norda katedrala flanko, kiun oni tiam kaj ankaŭ nun uzas por la transporto de konstrumaterialoj en la suprajn regionojn. En la okcidenta tegmentotrabaro konserviĝis tretmuelilo, per kiu oni ĉe la okcidenta portalo portis materialojn tra malfermaĵo en la tegmento. Oriente de la katedralo staras la ŝtata katedralkonstrua metiejo respondeca por la konservado de la konstruaĵo. La ĉiujarajn kostojn de proksimume tri milionoj eŭrojn pagas la federaciero. La katedralkonstruejo ĉi tie ne laboras per modernaj maŝinoj, sed nur per malmodernaj iloj, kiujn la katedralkonstruejo mem produktas.
Erminoldmaria estas unu ero de la fama anunciacio-statuaro en la katedralo de Regensburgo. Ĝin verkis nekonata majstro, kiu proks. 1280 ŝtonelĉizis la Marian figuron kaj la vidalvidan figuron de „ridanta anĝelo“ Gabrielo kaj multkolorigis ilin. La du figuroj interrilatas ĉe la du okcidentaj navkrucaj pilastroj. Maria mallevas la dekstran manon iomete rifuzosalutante. En la maldekstra mano ŝi tenas libron, en kiun ŝi metas la montrofingron.
Ĉe la orientaj navkrucaj pilastroj troviĝas la ŝtonfiguroj de Sanktaj Petro kaj Paŭlo, ekestintaj proksimume 1320 resp. 1360/1370.
La katedralo de Regensburgo havas unu el la plej ampleksaj konserviĝintaj stokon da mezepokaj vitraloj en germanlingvujo. En preskaŭ ĉiuj fenestroj konserviĝis, escepte la supran fenestrozonon kaj la okcidentan fasadon, originalaj vitraloj. La plej malnovaj devenas el la romanika antaŭaĵo kaj estis enkonstruataj kiel spolioj en la nunan katedralon. La vitraloj de la okcidenta fasado estis kompletigata nur en la 19-a jarcento. En 1967 kaj 1968 aldoniĝis vitraloj en la maldekstra flankĥorejo.
La katedralo de Regensburgo estas la episkopa kaj ĉefa preĝejo de la episkopujo Regensburgo. La konstruaĵo validas kiel la plej eminenta de gotika arĥitekturo en suda Germanujo.
La katedralo ankaŭ estas entombigejo de gravj episkopoj. Tie staras inter alie bronzomonumento por princepiskopo kaj kardinalo Filipo Vilhelmo (mortinta en 1598), frato de duko Maksimiliano la 1-a de Bavarujo. Krom tio ĝi hejmigas la faman katedralan knaboĥoron Regensburgaj Katedralpaseroj.