La Jezuita Gvarania Misiejo Jesús de Tavarangüé estas unu el la redukcionoj kiuj ankoraŭ restas, el inter multaj vilaĝoj fonditaj de jezuitaj misiistoj en la kadro de sia kolonia tasko en Sudameriko en la dek-sepa jarcento. Ĝi situas en la departemento Itapúa, Paragvajo.
Ĝi estis fondita en 1685 sur la bordoj de la rivero Monday fare de la jezuito Gerónimo Delfín, kvankam la setlejo devis moviĝi plurfoje pro la malamikeco de brazilanoj kiuj atakis ilin kaj kondukis ilin kiel sklavojn, ĝis kio hodiaŭ estas 38 km disde la urbo Encarnación. Ĝi finis havante proksimume 3 000 loĝantojn en 1750.
En tiu misio oni komencis konstrui unu el la plej grandaj preĝejoj de la epoko, kiu devis esti forlasita nefinita pro la elpelo de la jezuitoj en 1768 fare de Karlo la 3-a de Hispanio.
La ruinoj de tiuj religiaj misioj respegulas vivmanieron kaj edukadon markitaj de aparta stilo. Retrovitaj preskaŭ du jarcentojn poste, ili estis deklaritaj Monda heredaĵo fare de UNESKO en 1993.
Tiu templo estus repliko de la preĝejo de Lojola, lokita en Italio. La arĥitektura dezajno de ĉi tiu redukciono estis de la arĥitekto Antonio Forcada, de hispana deveno, kiu postulis sian propran stilon kun trilobaj arkaĵoj karakterizaj de la islama kulturo, kiu tiam regis en Hispanio.
